Bloeminbraak en nectarroof: nieuwe inzichten
14 juli 2016. - 'Diefstal met inbraak'. Zo noemde de beroemde bioloog Jac. P. Thijsse de gewoonte van sommige korttongige hommels om gaten te bijten in bloemen waarvan de nectar voor hen te diep ligt om langs de normale weg met hun tong te kunnen bereiken. Ze breken dus eerst in, waarna ze de nectar opzuigen. Dit wordt diefstal genoemd, omdat de plant hiervan geen voordeel zou ondervinden. Bij normaal bloembezoek wordt een bij immers langs meeldraden en stamper geleid, waardoor bestuiving kan optreden. Uit twee recente artikelen hierover blijkt echter dat dit allemaal heel wat genuanceerder ligt. De rovers blijken soms wel degelijk te bestuiven en de complexe relaties tussen een plantensoort en de diverse bloembezoekers resulteren soms in een hogere (evolutionaire) 'fitness' voor de plant.
Lees hier meer:
Are nectar robbers cheaters or mutualists?
Nectar robbing: a common phenomenon mainly determined by accessibility constraints, nectar volume and density of energy rewards